Nederland sluit belastingverdrag met Chili

Het verdrag is op maandag 25 januari 2021 in Santiago ondertekend door de Chileense minister van Financiën Briones, in digitale aanwezigheid van staatssecretaris Vijlbrief van Financiën.

Met het belastingverdrag worden potentiële drempels (dubbele belasting) weggenomen die anders economische activiteiten in Chili en vanuit Chili in Nederland in de weg zouden kunnen staan. Ook zorgt een verdrag voor rechtszekerheid voor de belastingplichtigen in beide verdragslanden.

Belastingontwijking

In het verdrag is een uitgebreide antimisbruikbepaling opgenomen die voorkomt dat het verdrag wordt gebruikt om belastingheffing te ontwijken. Door deze bepaling kan een land verdragsvoordelen weigeren als een bedrijf geld via Nederland of Chili laat lopen, puur en alleen om belasting te ontwijken. Met deze antimisbruikbepaling en de andere bepalingen van het verdrag voldoet dit belastingverdrag aan de minimumstandaarden van het zogeheten BEPS (Base Erosion and Profit Shifting)-project van de OESO/G20 tegen belastingontwijking.

Het verdrag komt sterk overeen met recente verdragen die Chili met andere Europese landen en met Japan heeft gesloten. Voor de verdeling van heffingsrechten over ondernemingswinsten kent het verdrag elementen uit het Modelverdrag van de OESO en dat van de Verenigde Naties. Dit betekent dat er door dit belastingverdrag relatief meer belasting achterblijft in Chili ten opzichte van andere landen. Bronheffingen op rente en royalty’s worden beperkt tot 10% en in een aantal gevallen nog verder. Pensioenen mogen belast worden in het land waar zij zijn opgebouwd. Ook kent het verdrag bepalingen om ervoor te zorgen Nederland belasting kan heffen op inkomen uit aanmerkelijk belang bij emigratie. 

Verder zijn er met Chili afspraken gemaakt over de onderlinge uitwisseling van informatie en bijstand bij invordering van belastingen. Ook bevat het verdrag een bepaling over arbitrage in het geval dat Chili en Nederland in onderling overleg geen overeenstemming bereiken over de positie van een belastingplichtige die vindt dat het verdrag niet juist is toegepast.

Het verdrag zal nu in beide landen de vereiste goedkeuringsprocedure doorlopen. Dit betekent in Nederland dat het verdrag eerst ter advisering wordt voorgelegd aan de Raad van State en daarna ter goedkeuring aan het parlement.