15 november 2019 – Column directeur Werksaam, Marjolijn Dölle: Fluitschip
Laatst was ik naar een bijeenkomst over duurzaam ondernemen. Het was bij het accu recycle bedrijf Ecaraccu van Pieter Ursem in Hoorn. Die man is dus superslim om in het gat te springen wat je met al die accu’s van electrische auto’s die niet meer kunnen rijden aan moet.
Ook sprak ik Monique Ansink van Excellent Products. Nog zo’n slimme gedreven ondernemer, die al aan terugdringen van plasticgebruik dacht nog voordat plastic een vies woord was.
En dan was daar nog Vitasys, het bedrijf van André Hundman. Een bedrijf dat er alles aan doet om duurzame groene computers aan de man te brengen. We weten immers nu al, dat de grondstoffen voor het bouwen van steeds maar nieuwe computers over enkele jaren de groei van de wereldbevolking niet meer kan bijbenen.
Rode draad bij deze duurzame ondernemers, is dat zij een probleem erkennen en heel goed vooruit kunnen kijken. Ik heb daar zo’n bewondering voor!
De laatste spreker was Edwin ter Velde van Clean2Anywhere. Dat is een man die –samen met zijn vrouw Liesbeth-, in staat is in meerdere werelden tegelijk te leven. Hij kijkt niet alleen vooruit, maar ook achteruit. Hij wil echt af van al het overtollig plastic en wil bewustzijn creëren om dat op een goede manier te gaan hergebruiken. Dat Edwin en Liesbeth dat kunnen hebben ze allang bewezen. Ze zijn er in 2018 in geslaagd om met een zelf van afvalplastic gebouwd voertuig zonder een druppel brandstof 2500 kilometer af te leggen op Antarctica.
Als je eenmaal zoiets hebt laten zien, kun je denk ik niet meer stoppen met waanzinnige projecten. En dus gaan ze nu een heus schip bouwen van plastic. En niet zomaar een schip, nee het is een 17e eeuws fluitschip, ontworpen door de Hoornse koopman Pieter Jansz Liorne.
Dat je vooruitkijkt en van het plastic af wilt, dat snap ik. Maar waarom terug in de geschiedenis?
Dat gaat wel even duren moet ik erbij zeggen. De ter Veldetjes hebben er 10 jaar voor uitgetrokken. Alleen de bijbehorende sloep moet volgend jaar af zijn, want die is al aangemeld om met Sail Amsterdam mee te varen. Dat je vooruitkijkt en van het plastic af wilt, dat snap ik. Maar waarom terug in de geschiedenis? Waarom nu een fluitschip bouwen?
Zij hebben juist dit schip gekozen omdat het een uniek ontwerp is. Het schip was wendbaar, kon door een beperkt aantal zeelui bestuurd worden en kon heel veel vracht vervoeren. En door het smalle dek, hoefde er in de havens naar verhouding weinig belasting betaald te worden. Ha! Nu snap je waarom het een Nederlands ontwerp is!
Dit nieuwe 21ste eeuwse fluitschip van afvalplastic moet een kans gaan bieden voor iedereen die talenten en vaardigheden wil ontwikkelen. Dit fluitschip moet laten zien dat afvalplastic goed gebruikt kan worden. Dit fluitschip moet de wereld een beetje mooier, duurzamer en inclusiever maken.
Een verdienmodel hebben deze ondernemers niet
Een verdienmodel hebben deze ondernemers niet, sterker nog het kost ze naast heel veel tijd en energie ook heel veel geld. Maar dat hebben ze er allemaal voor over. Ze gaan de geschiedenis en de toekomst verbinden. Duurzaam, voor en door iedereen die mee wil doen. Daar word je toch warm van?!
Rest alleen nog de vraag waarom zo’n schip een “Fluit”schip heet. Maar dat weet zelfs Wikipedia niet! Daar kunnen we naar fluiten.
