19 augustus 2017 – Column Marjolijn Dölle: Hordelopen
Het is weer een heerlijke sportzomer dit jaar. Nadat we in het voorjaar al op het puntje van onze stoel zaten om Tom Dumoulin de Giro te zien winnen, konden we ons enkele weken later opmaken voor het EK vrouwenvoetbal.
En de dames hebben wat teweeg gebracht! De opmars van het vrouwenvoetbal is nu niet meer te stuiten. Menig vooroordeel is de kop ingedrukt door het succes van Oranje. Tegelijkertijd kondigen steeds meer organisaties aan, dat ze “genderneutrale” mededelingen gaan doen. Dus bij de NS niet “Dames en Heren”, maar “geachte reiziger”. Dan moeten we het dus ook maar gewoon hebben over voetbal, en niet meer over vrouwen- of mannenvoetbal. Wie weet, krijgen we nog wel een keer gemengde teams, eh nee, ik bedoel “genderteams”. Maar voordat we zover zijn, moeten we nog wel wat hordes nemen!
Over hordes gesproken…we hebben ook net een prachtig WK atletiek 2017 in London achter de rug, waar niet alleen Dafne Schippers, Anouk Vetter en Sifan Hassan schitterden, maar ook onze eigen Westfriese sportheldin Nadine Visser. En omdat Nadine ook nog eens de dochter is van onze WerkSaam collega René, letten we natuurlijk extra op haar prestaties.
Nadine werd 7e van de wereld bij het onderdeel hordelopen! Nog nooit eerder heeft iemand uit Nederland op dat onderdeel zelfs de finale bereikt. Echt een megaprestatie! En ze is nog maar 22 jaar, dus dat belooft nog wat. Hordelopen is een zware tak van sport en ik maak dan ook een diepe buiging voor Nadine Visser.
Maar zij is niet de enige die hordeloopt, want in figuurlijke zin zijn er heel veel mensen in onze regio die heel wat hordes moeten nemen om hun afstand tot de arbeidsmarkt te overbruggen. Die hordes moeten nemen om zich staande te houden in een arbeidsmarkt, die veeleisend en competitief is en een hoge mate van doorzettingsvermogen en flexibiliteit eist.
Maar als je geen kans krijgt om te trainen, hoe kun je dan de vaardigheden opdoen
Maar als je geen kans krijgt om te trainen, hoe kun je dan de vaardigheden opdoen om al die hordes te nemen en bij de top te gaan horen? Want pas als je echt over bijna alle competenties en vaardigheden beschikt, lukt het je de horde van de eerste sollicitatieronde te nemen en ergens op gesprek te komen. Als je die horde ook weet te nemen en doorgaat naar de volgende horde, ben je al een heel eind op weg, en lukt het wellicht om ergens een tijdelijk contract te krijgen. Maar zonder keihard trainen bereikt niemand resultaten, kan niemand hordelopen.
Wat we nu nodig hebben is heel veel trainingsplekken, waar mensen zonder recente werkervaring kunnen leren om al die hordes die je in een werkend leven tegenkomt, soepel te nemen. Werkervaringsplaatsen noemen we dat, en nog mooier zou het zijn als we werk-opleidingsplekken met een baangarantie weten te organiseren. Dat is een win-winmodel voor alle betrokkenen: ondernemers krijgen mensen met de juiste opleiding, mensen zonder de vereiste startkwalificatie krijgen toch een kans.
En voor het organiseren staat er een WerkgeversServicepunt klaar, dat ook nog eens goed op de hoogte is van alle subsidiemogelijkheden.
Gaan we samen die horde nemen?!
