8 maart 2022 – Column Robert-Jan Knook: Vrijheid
Het voelt toch wel weer vrij nu bijna alle coronaregels geschrapt zijn. Vreemd eigenlijk hoe snel je het ook weer vergeet dat dat mondkapje op moest of dat je 1,5 meter afstand hield. Nou, die afstand is weg en ik moet ook daar weer aan wennen. Wat komen mensen dan dichtbij.
Het aantal coronagevallen neemt, zoals verwacht, in mijn omgeving meteen ook weer toe. Twee jaar lang alles gedaan om het niet te krijgen, heb ik het nu net wel, appt iemand me.
Wat komen mensen dan dichtbij.
Wat ook weer toeneemt en daar ben ik dan wel blij mee, zijn de opdrachten. Het is deze weken al goed druk met de Ondernemersdebatten die ik organiseer, intussen komen de andere aanvragen ook binnen. Een huwelijk sluiten in een bos in het midden van het land, mediatrainingen in de polder en een aanvraag voor een presentatie in Emmen! Allemaal op korte termijn ook.
Heerlijk eigenlijk om te zien dat na de coronacrisis alles weer begint te bloeien. We waren er na twee jaar echt aan toe.
Tot president Poetin roet in het eten gooide. We zitten er middenin, gewoon een nieuwe crisis. Een menselijk drama. Weg vrijheid voor al die Oekraïners. Twee miljoen mensen op de vlucht. Zijn wij hier als Nederland klaar voor? Nee, net als bij de coronacrisis weten we ook nu niet wat er gaat gebeuren. Gaan we dit weer samen doen?
Zijn wij hier als Nederland klaar voor?
Bijzondere initiatieven zie je meteen ontstaan, klein en groot. Deze week bijvoorbeeld ondernemer Jeroen de Vries die een vrachtwagen weet te vullen met hulpgoederen en in het groot de landelijke actie met ruim 100 miljoen euro opbrengst.
En weer wereldwijde impact en gevolgen waar we geen rekening mee hadden gehouden. Wat betekent een benzineprijs van 2 euro 40 voor je woon-werkverkeer dat nu weer mag?
Wat had ik behoefte aan die vrijheid maar die is nu toch wel een beetje weg.
Ik snak naar de lente eind deze maand.
