21 augustus 2018 – Column Marjolijn Dölle: Mijn eerste vlog
Mijn dochters vonden het weer tijd worden voor het jaarlijkse moeder-dochter uitje. “Mam, zullen we gaan suppen?” Ik had even geen aansluiting, want mijn antwoord veroorzaakte een enorme lachbui: “een dagje suffen! Daar is toch niets aan?”
Nadat de lachtranen weggeveegd waren, werd ik ingewijd in de nieuwe woordenschat. SUPpen Stand Up Paddling: zondag is het zover, de supboards liggen voor ons klaar. Dat wordt hard werken en zeker niet suffen!
Je bent nooit te oud om te leren! En werd dat vroeger wel gekscherend gezegd met een grote mate van vrijblijvendheid, dan is die vrijblijvendheid er nu inmiddels wel af.
Een zorgwekkende ontwikkeling.
In onze huidige snelle samenleving moet je voortdurend leren en ontwikkelen om bij te blijven. Moet je voortdurend actief zijn op social media om alles te volgen en te laten zien wat je doet, hoe leuk je leven is en hoe veel vrienden je hebt.
De druk die dat uitoefent op heel veel vooral jonge mensen is inmiddels de oorzaak van verzuimreden nummer 1: stress en burnout! Een zorgwekkende ontwikkeling.
Straks lijd ik aan een ernstige vorm van FOMO
Als ik niet weet wat bloggen of vloggen is, dan ben ik niet van deze tijd. Als ik niet snap wat een podcast zonder webfeed is, dan loop ik achter. Als ik de online tutorial niet kan vinden, loop ik vast. Ik moèt het weten, want straks lijd ik aan een ernstige vorm van FOMO!!! Ja FOMO, the fear of missing out, de angst om iets te missen, de angst om er niet bij te horen, de angst die ons verlamt en samen met de social media stress zorgt voor veel verzuim.
Nee, dat gaat mij niet gebeuren! Ik houd vast aan mijn aloude motto: Doe je best, dat is al een superlatief, beter dan je best bestaat niet! Begin gewoon en maak kleine stapjes vooruit. Af en toe een stapje terug of even wat stilstand is heus niet erg. Gewoon rustig doorgaan met 2 benen stevig op de grond en je niet al te veel aantrekken van wat anderen ervan denken.
En zo begin ik dus aan mijn eerste vlog, mijn video weblog. Misschien nog een beetje onwennig, maar dat maakt niet uit: ik vlog! Ik laat zien dat ik met mijn tijd meega, steeds aangesloten wil blijven bij alle ontwikkelingen. Ik vind dat belangrijk, omdat een leven lang leren de enige mogelijkheid is om steeds mee te kunnen veren op de arbeidsmarkt. Te veel mensen zijn te lang blijven hangen in de schijnveiligheid van hun baan. Zij zagen de verandering niet op tijd komen en waren niet klaar voor de nieuwe arbeidsmarkt. Of zij konden niet meer meekomen met alle veranderingen.
Zorg dat jou dat niet gebeurt. Blijf meegaan met alle veranderingen, maar doe dat ontspannen en laat het niet je leven beheersen. Blijf met 2 benen stevig op de grond.
En als je daarmee wilt oefenen?! Dan raad ik je aan om eens een keer te gaan SUPpen, lekker wiebelig op een plank te staan, en af en toe je evenwicht verliezen en een nat pak te halen. Maar aan het eind van de dag….dan weet je weer hoe het moet om je staande te houden op een wankele ondergrond! Niks sufs aan!
