16 december 2017 – Column Marjolijn Dölle: Diversiteit tijdens de feestmaand
December, de maand van feesten, glitters, cadeaus en overdadig eten en drinken. Sinterklaas is het land weer uit en de Kerstman is via Maastricht het land binnen gekomen. Hoorn heeft een heuse ijsbaan op de Rode Steen en de Herberg van Hoorn opent deze week haar deuren weer!
Heerlijk zo’n maand vol verrassingen, gezelligheid en sfeer.
Maar tegenwoordig brengt het ook de nodige dilemma’s met zich mee. Want in onze hedendaagse maatschappij van diversiteit en inclusiviteit zijn er zoveel voorkeuren, smaken en verschillen, dat we nooit iedereen kunnen vermaken of tevreden stellen. Sterker nog, er zijn ook mensen die zich door het vieren van een feest gekwetst en buitengesloten voelen, wat veel verdriet, boosheid en frustratie met zich meebrengt.
Ik heb er zelf ook mee geworsteld. Het Sinterklaasfeest bracht al de nodige dilemma’s met zich mee. Ons bedrijfsrestaurant werd half november versierd door de cateringmedewerkers. Her en der werden mooi verpakte cadeaus gedrapeerd, stonden er bakjes met pepernoten op de tafels en hing er van muur tot muur een grote slinger met om en om de afbeelding van Sint en Piet. Ik genoot van het enthousiasme van de medewerkers, totdat ik aangesproken werd door iemand, die vroeg of de slinger met de afbeelding van Zwarte Piet verwijderd kon worden. De collega die mij dit vroeg, nam aanstoot aan de afbeelding van Zwarte Piet en vond dat iedereen zich veilig en thuis moest kunnen voelen op het werk.
En voor wie het feest geen feest is, als er geen Piet is?
Wat doe je dan? Eerlijk gezegd had ik er helemaal niet bij stilgestaan, dat zo’n slinger als beledigend ervaren zou kunnen worden, maar ik kon mij de gevoelens wel heel goed voorstellen. Maar wat moet ik dan met de gevoelens van alle medewerkers, die soms zelfs nog een rotsvast geloof hebben in Sinterklaas? En voor wie het feest geen feest is, als er geen Piet is? Weet het maar! Wat is wijsheid in een organisatie waar honderden mensen rondlopen met grote verschillen in opleidingsachtergrond, afkomst, geloof, enzovoort. Als je niemand voor het hoofd wilt stoten, kun je dan überhaupt nog wel iets vieren?
Hoe zit het met de Kerstboom en de Kerststal? Zou ik daarmee de niet christelijke collega’s beledigen? En moeten we de Kerstsamenzang nog wel door laten gaan? Moeten we het pand voortaan ook niet versieren als het Suikerfeest is? En hoe zit het nu met de gebedsruimte die we ingericht hebben voor de gelovige moslimcollega’s? Zouden we ook niet ergens een ruimte in moeten richten met een altaar? Wierookstokjes branden voor boeddha?
Heel veel organisaties hebben tegenwoordig een diversiteitsbeleid, zij werken er actief aan om een goede mix van medewerkers te hebben en daadwerkelijk een afspiegeling te zijn van de samenleving. Dat betekent dus een vertegenwoordiging in je personeelsbestand van elk geloof, ras, seksuele geaardheid, leeftijd, handicap, noem maar op. Wij zijn een inclusieve participatiemaatschappij, en dat betekent dat er ruimte moet zijn voor iedereen, ongeacht afkomst, geaardheid, leeftijd of handicap. Maar dat betekent ook acceptatie van de verschillen. Accepteren dat er soms iets gevierd wordt, waar jij zelf niets mee hebt. Accepteren dat sommige mensen iets vereren, waar jij niets van snapt, waar jij niets van weet en waar jij niets mee voelt.
Dat hoeft ook niet, zolang je je maar kunt inleven wat het betekent voor de ander, zolang je maar respect kunt opbrengen voor de gevoelens van de ander. Zolang we maar vasthouden aan het motto “leven en laten leven”. Als dat lukt is December pas echt een feestmaand!
En die slinger met de afbeelding van Sint en Piet?? Die heeft dus echt zijn tijd gehad, die wordt volgend jaar vervangen. Want als we iets vieren, doen we dat samen. En als we met een kleine aanpassing nare gevoelens weghalen, dan is dat een heel mooi cadeau. Voor iedereen! Fijne feestdagen allemaal!
