Toen hij vijftig jaar geleden bij vader Jan in de zaak kwam, waren er nog zeventig melkboeren in Alkmaar. En nul supermarkten. Nu hij stopt zijn de rollen omgedraaid. Rudy Beek is de laatste der melkboeren in Alkmaar.
Als Rudy (65) op 1 september het licht uitdoet, kan zijn ambacht in de eregalerij der verdwenen beroepen. Met de SRV-man, de scharensliep, de rietsteker en de mijnwerker. Onvermijdelijk slachtoffer van de moderne tijd met de verruimde winkelopeningstijden. “De grote supermarkten hebben ons eerst weggewerkt en ze gaan nu weer aan huis bezorgen. Tegen bezorgkosten uiteraard. De mensen die niet meer naar de winkel kunnen zijn de dupe.”
Rudy kan met humor vertellen over de tijd dat je een wijk toebedeeld kreeg door vijf euro per woning in het melkboerenpensioenfonds te storten. Over de melkwinkel aan de Hekelstraat die in 1962 sloot door ontvolking van de binnenstad. Maar ook over hoe het werken hem langzaam steeds moeilijker werd gemaakt. Alleen de melkfabriek komt nog spullen bezorgen. “Rechtstreeks uit Eindhoven, ’s nachts om drie uur komt er zo’n veertig meter lange wagen voorrijden. In de nacht van 31 augustus komt-ie voor het laatst.”
Tweehonderd klanten heeft hij nog. Er zitten wat bedrijven tussen, maar het zijn vooral particulieren in De Hoef, het Oranjepark, het Van Blockhovepark en de Bergermeer. “Koffiedrinken doe ik nooit, maar een praatje maken is prachtig.”
Hij heeft de klanten onlangs keurig een berichtje gestuurd over zijn laatste rondje. Met een stortvloed aan reacties tot gevolg. “Flessen wijn, lieve kaarten met geld erin, zelfgemaakte kunstwerkjes, gedichten. Heel ontroerend soms. Ik ga het missen. Wat ik straks ga doen met al die vrije tijd? Ja, daar vraag je me wat.”
Bron: NHD